Het vriest thuis, maar hier schijnt de zon!

Lieve lezers,

Na een aantal dagen weer een teken van leven vanuit Fukuoka. Weer het een en ander meegemaakt dat het vernoemen waard is! Om te beginnen hebben we natuurlijk heerlijk geslapen in ons nieuwe hostel in Fukuoka, na al die indrukken van dikke Japanners ging het dromen als vanzelf. Voor sommigen hielp het bier ook zekers mee...

Weer met een mooie luxe bus de weg op richting Nagasaki, onze rustplaats voor de komende paar dagen. Van de mooie natuur kunnen genieten, blijft indrukwekkend al die kleuren bij elkaar! Er waren een aantal sites die we zeker wilden bezoeken in Nagasaki. Voor deze middag hadden we Dejima gepland. De oude handelspost van Nederland (lees: Europa) met Japan. Wij waren gewoon keibelangrijk van de 17e t/m de 19e eeuw daar. Weten velen van jullie niet, maar dus bij deze. De Japanners vinden de Nederlanders mooi! Het was vooral leuk dat we tijdens ons bezoek ons weer een beetje thuis voelden toen we de omafiets, Nijntje, klompen en niet te vergeten de pritstift van de HEMA weer terugzagen! Stiekem toch het hoogtepunt van Dejima.

Ook hebben we de meest bizarre versierde katholieke kerk gezien ever. Hoeveel witte en blauwe knipperende lichtjes je wel niet kunt gebruiken als kerstverlichting, daar stonden we toch echt wel verbaasd over! Maar weer een mooie ervaring erbij natuurlijk. Gekke Japanners soms.

In Chinatown heerlijk gegeten, waarbij het toch altijd een verrassing blijft wat er op je bord terecht komt. Je kan wel iets aanwijzen in de etalage, maar dat hoeft toch niet meteen te betekenen dat je dat ook daadwerkelijk krijgt. Gelukkig zijn we na ruim 3 weken alles gewend, dus hebben we ook hier lekker gegeten.
Ingecheckt in een supercosy hostel. Echter wel met een geurtje van petroleum om heel het hostel te verwarmen, maakt het weer speciaal.

Dinsdags voor het eerst lekker uit- en bijgeslapen! Heerlijk! Konden we er weer tegenaan. Vandaag naar de Nagasaki Bombing Site gelopen. De Memorial Hall was zeer indrukwekkend, het Bombing Museum hebben we ditmaal naast ons gelaten.

Hierna toe aan een relaxt avondje. Heerlijke Japanse udon-noedels en naar de bios. Een enorme Amerikaansen cliche rampenfilm gekeken (=2012). De eerste helft heeft tot een dutje geleid bij wat mensen, maar de tweede helft was zelfs spannend te noemen.

De laatste dag in Nagasaki begon vrij heftig met de mededeling dat om 9u het warme water van de douche eraf zou gaan (om kwart voor 9, met nog 3 man te gaan). Wel fris en fruitig naar het Siebold-huis getramd. Helaas vrij veel (lees: alles) in het Japans. Wel buiten heerlijk in het zonnetje (hebben gehoord dat er in Nederland wat nachtvorst is deze dagen, heel vervelend) wat shoppen. De nodige sake-setjes zijn hierbij aangeschaft, dus waarschijnlijk zullen een aantal van jullie eraan moeten geloven en ook dit heerlijk drankje, warm of koud, tot jullie zullen nemen.

Weer met de bus terug. Herenigd met Jeroen en Paul en heerlijke yakitori (spiesjes met (orgaan)vlees en groentes) gegeten. En ook het bier en sake later op deze avond smaken keigoed! Misschien dat we daar over een paar uur als onze wekker gaat (uur of 5, dus 4 uur te gaan) anders over denken. Maar waarschijnlijk gaat de zon en de temperatuur en de mooie natuur op Ishigaki ervoor zorgen dat we die paar uur slaap extra niet meer nodig hebben.

Hopelijk met een cocktail in onze hand en het zonnetje op ons hoofd zullen we onze volgende avonturen aan jullie brengen.

Sayonara!

Knuffels van ons allemaal