Eindelijk rust, maar toch nog niet helemaal :-)

Dag trouwe weblogvolgertjes in spe,

Onze belofte om deze weblog bij te houden wordt bij deze ingelost, van nu af aan kunnen jullie ons volgen in Japan. We schrijven je vanuit een super relaxt hostel in Fukuoka, gratis internet, goede bedden, een fijne sfeer, daar hadden we wel behoefte aan afgelopen slopende dagen en nachten.

Maar laten we bij het begin beginnen. Je hebt natuurlijk op de weblog van de studiereis gevolgd hoe we op vrijdag en zaterdagochtend in tranen afscheid van andere reizigers hebben genomen. Van daar af stonden we er alleen voor. De eerste dag van onze twee week durende vakantie ging vooral op aan het heen en weer verslepen van onze koffers die verstuurd dan wel opgeslagen moesten worden. Toen al deze logistieke rompslomp achter de rug was pakten we een gehuurde fiets en hebben we fietsarmageddon Kyoto onveilig gemaakt met  hightech schroot. Over heuvels, dalen, trottoirs, snelwegen en tempels hebben we eigenlijk maar een zeer klein deel van Kyoto bekeken. Maar de hoogtepunten hadden we wel te pakken! We hebben alleen het zilveren pavilioen en de drukste marktstraat bekeken. We kwamen tijd te kort om het gouden pavilioen, bambobush en kastelen te zien. Gelukkig zorgde het ontwijken van kamikaze bejaarden en snijdende taxis voor een hoop verstrooiing.

`s Avonds vertrok de nachtbus om 10 uur richting Fukuoka. Al onze angsten over oververhitte bussen tussen klam zwetende sumoworstelaars kwam gelukkig niet uit. De bus bleek voorzien te zijn van uitermate vorstelijke zetels en afscheidingsgordijnen waardoor eenieder zich in zijn eigen koninkrijk kon wanen. Om 7:30 kwamen we desondanks de luxe toch geradbraakt aan in Fukuoka.
Deze dag hebben we, sommigen als slaapwandelaars, een ietwat lelijk maar wel duur shoppingcentrum bezocht, niet echt noemenswaardig. De aangelegde binnengracht verbeterde het ook niet, kunnen we in Nederland toch echt beter.

De finale van het sumoworstelaarsfestijn was echter wel indrukwekkend. In een zinderende hal vol krijsende Jappanners gingen de grote bonken vlees elkaar te lijf. Een tweestrijd duurt ongeveer 10 seconden en wordt vooraf gegaan door een minuuuuutendurend ritueel waarbij de sumoworstelaars op de grond stampen, handen klappen, elkaar als rivaliserende pitbulls in de ogen kijken en toch weer gaan staan om nog wat handen te klappen en stampen te doen. Voor ons iet wat onbegrijpelijk maar de Jappaners gingen uit hun plaat. De tweestrijd kan het best beschreven worden als een orkaan van duwen, trekken en slaan. En nu zitten we hier met de andrenaline en slaap in ons lichaam nog wat na te bieren. Morgen gaan we weer vroeg op om de bus of trein richting Nagasaki te nemen. Om woensdag weer terug te keren naar Fukuoka.

Konbanwa!

Renee, Aniek, Mark, Gert-Jan, Jan en Myrthe